Landschap
Landschap Hoofdzakelijk werken die zijn ontstaan n.a.v. diverse landschappen die ik ben tegengekomen op mijn reizen.
uit 2015 tot 2024
(klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken)
stuur een bericht naar de kunstenaar
Dooagh 2024
2024Dooagh 2024 Kust van Ieland olieverschilderij Tweeluik
Cauesway coast 2024
2024Cauesway coast 2024 Olieverf schilderij Tweeluik van 100 x 150 cm.
Malham Cove 2024
2024Malham Cove is een kalksteenformatie 1 km ten noorden van het dorp Malham, in de Yorkshire Dales in Noord-Engeland. De grote, gebogen rotswand werd gevormd door een 300 m brede en 80 m hoge waterval die smeltwater van gletsjers afvoerde aan het eind van de laatste ijstijd, meer dan 12.000 jaar geleden. Bovenop is deze bijzondere kalksteen ’bestrating’ ontstaan. Toen de gletsjer zich terugtrok ontstond het vlakke, kale kalksteenbed aan de bovenrand. Omdat kalksteen licht oplosbaar is in water, kan drainage langs voegen en scheuren in de kalksteen een steeds duidelijker patroon gaan vormen. De stenen worden ‘clints’ genoemd en de (soms diepe) scheuren ‘grykes’. Wanneer de grykes vrij recht zijn en de clints vrij uniform in grootte is de gelijkenis met door de mens gemaakte bestrating opvallend, en hier is dat duidelijk het geval. Deze plek werd gebruikt in de filmversie van Emily Brontë's ‘Wuthering Heights’ uit 1992 en in de 7e Harry Potterfilm (Harry Potter en de Relieken van de Dood - deel 1), als een van de plaatsen waarlangs Hermelien en Harry reizen.
Coornagillagh Beach 2023
2023We zijn hier bij de baai van Kenmare in de zuidwestpunt van Ierland. Deze schiereilanden zoals Dingle, Iveragh of Beara, hebben ontelbare kleine natuurlijke havens, die in het verleden een paradijs voor smokkelaars waren. Daniel O'Connell was zo’n smokkelaar, afkomstig uit Derrynane, dat een paar km verderop ligt, en er wordt gezegd dat veel van zijn familievermogen afkomstig was van smokkel. Hij wordt in Ierland herinnerd als ‘De Bevrijder’, een groot activist voor de Ierse onafhankelijkheid. Een van de belangrijkste straten in Dublin, O'Connell Street, is naar hem vernoemd. Wij kamperen bij Coornagillagh en maken in de schemering een wandeling naar het nabijgelegen strandje. Daar staat een volksbusje dat hier een plekje heeft gevonden voor de nacht. Vriendelijk Fransen, die wij al eerder waren tegengekomen boven op een hele smalle bergweg in Dingle. Daar was hun busje aan de rotskant flink beschadigd geraakt, dus stonden ze er minder vrolijk bij! Maar met de wonderschone zonsondergang hier in de baai, leken ze er nu niet meer zo van onder de indruk. Ik bedacht hoe ik deze schoonheid vast zou moeten leggen en veranderen in kleurvlakken.
Bajo Fray Pêrez Spanje
2022Een uitzicht op de Atlantische Oceaan, vanuit Galicië in Noord-West Spanje. Deze streek werd achtereenvolgens bewoond door Kelten, Romeinen, Sueben en Vandalen. De hoofdstad is het bekende pelgrimsoord Santiago de Compostella. Het feodale systeem en de kerkelijke hiërarchie zorgden ervoor dat Galicië in vergelijking met de overige Spaanse provinciën, steeds verder achter raakte op economisch gebied. Als voorbeeld van die achterstand wordt vaak verhaald over dorpen die verstoken bleven van elektriciteit, hoewel de energiecentrale al 20 jaar naast het dorp stond. De kust is van een grote schoonheid, maar het kan hier goed tekeer gaan. In 2002 werden de Galicische stranden getroffen door vervuiling van de olietanker ‘Prestige’. Er was veel kritiek op de Spaanse autoriteiten, die het schip naar open zee lieten slepen, waardoor de vervuiling zich nog meer verspreidde. Voor de bevolking, die voor een groot deel van visserij leeft, was de Prestige een grote ramp. Vissersboten uit Galicië bevissen de hele Atlantische oceaan. Ook de kweek van mosselen en andere schelpdieren is belangrijk. De laatste jaren speelt ook de productie van algen een steeds belangrijker rol.
Tourmalet
2022De Col du Tourmalet is een bergpas in de Pyreneeën die haar naam dankt aan een overstroming van de rivier Gave in de achttiende eeuw. Door deze overstroming werd het verkeer gedwongen om deze pas te nemen. De naam ‘Tourmalet’ betekent dan ook zoiets als ‘slechte omweg’. Lang voordat de berg bekend werd vanwege de Tour de France, werd hij voornamelijk beklommen door pelgrims of door herders met hun kudde. In het jaar 1910 werd de 2115 meter hoge berg voor het eerst opgenomen in de route van de Tour de France. De Franse wielrenner Octave Lapize was de eerste wielrenner die de top bereikte en sindsdien maakt de beklimming van de Tourmalet vrijwel ieder jaar deel uit van de Tour, vaak als onderdeel van de zogenaamde ‘Koninginnenrit’, oftewel de zwaarste touretappe. Niet voor het eerst hebben wij dus ook gekozen voor deze ‘slechte omweg’, omdat wij elke keer weer getroffen worden door dit bijzondere landschap.
Sømna
2021We staan hier aan de rand van het water in de gemeente Sømna in de povincie Nordland in Noorwegen. Aan de overkant van het water zien we de berg Torghatten liggen. Deze berg is bekend vanwege het enorme gat dat er in zit: een natuurlijke tunnel van 160 m lang, 20 m breed en 35 m hoog, die dwars door het midden loopt! Volgens de legende werd het gat veroorzaakt door een trol die achter een mooi meisje aan zat en een pijl op haar afschoot. Maar de trollenkoning van deze stad Sømna gooide zijn hoed (Noors:hatten) in de baan van de pijl om haar te redden, en de hoed veranderde in de berg met het gat in het midden. Ik vraag mij af of dit nou de plek is waar de trollenkoning zijn pijl afschoot?
Torghatten
2021We zijn hier op het eiland Torget in de provincie Nordland in Noorwegen. Wij komen hier voor de vierde keer langs, maar deze keer besluiten we de berg op te klimmen om eens te kijken of het wel waar is wat er over deze plek beweerd wordt…. Deze berg is n.l. bekend vanwege het enorme gat dat er in zit: een natuurlijke tunnel van 160 m lang, 20 m breed en 35 m hoog, die dwars door het midden loopt! Volgens de legende is het gat veroorzaakt door een trol die achter een mooi meisje aan zat. Toen bleek dat hij haar niet kon krijgen, schoot hij een pijl af om haar te doden. Maar de trollenkoning van de nabijgelegen stad Sømna gooide zijn hoed (Noors:hatten) in de baan van de pijl om haar te redden, en de hoed veranderde in de berg met het gat in het midden. Er zijn echter ook mensen die beweren, dat het gat ontstaan is door erosie in de ijstijd…
Geiranger
2021We kijken uit op de Geirangerfjord in Noorwegen, die sinds 2005 op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Deze fjord is 15 km lang en heeft een diepte van ruim 600 m. Ver in het binnenland, aan het einde van de fjord, ligt het dorpje Geiranger. Door de diepte van de fjord kunnen in de haven van Geiranger grote cruiseschepen afmeren. Dat zijn er wel zo’n 140 à 180 per jaar, waarmee het aantal toeristen op deze plek oploopt tot zo’n 700.000 per jaar! Toen wij op dit punt aankwamen konden we nog net zien dat er drie grote cruiseschepen aangemeerd lagen, maar al gauw trok er een dichte mist vanuit de bergen de fjord in, dus hier moeten we het maar mee doen…..
Jøkelfjord 2021
2021Jøkelfjord is een fjord in het noorden van Noorwegen. Hier komt de Øksfjordjøkelen uit, de op acht na grootste gletsjer op het Noorse vasteland en de enige in Noorwegen waarvan de ijstong tot aan de zee reikt. De gletsjer heeft een oppervlakte van circa 43 km² en het hoogste punt ligt op 1.204 m boven zeeniveau. Dit is tevens het hoogste punt van de provincie Finnmark.
De Golf van Triëst
2021Een ezel balkt over de kuststrook in dit deel van Slovenië. Onder en tussen de bomen door kijken we hier op het water van de Golf van Triëst, die deel uitmaakt van de Adriatische zee. De golf omvat een gebied van ongeveer 1000 km², met een gemiddelde diepte van 16 meter en een diepste punt van slechts 37 meter onder zeeniveau. Er staat een trage stroming die tegen de klok indraait. De kust wordt gedeeld door Italië, Slovenië en Kroatië. De noordelijke helft van de Adriatische zee is sowieso nergens dieper dan zo’n 100 meter, terwijl de zuidelijke helft tot ruim 1200 meter diep is.
De grens van
2020Dit is toevallig de grens bij Državni Gozd, een grensovergang tussen Oostenrijk en Slovenië. In 2017 stelde deze grens niet veel meer voor, maar toen ik hier in 1976 was, werd je er nog wel degelijk streng gecontroleerd. Je ging toen van Oostenrijk naar Joegoslavië, een land dat niet bij de Navo en ook niet bij het Warschaupact hoorde. Maar bij dit schilderij gaat het mij eigenlijk niet om deze specifieke grens, maar om een grens in het algemeen. Zo liepen we in 2019 (en eigenlijk natuurlijk al in de jaren ’70), aan tegen de grens van het klimaat. De vraag daarbij is of we als mensheid nog wel kunnen voortbestaan, als we ons gedrag in dit opzicht niet veranderen. En nu in 2020 worden we weer met een grens geconfronteerd: het Coronavirus dat een wereldwijde pandemie veroorzaakt heeft.
Lagos de Covadonga
2020Lagos de Covadonga Hier zien we de Meren van Covadonga, twee gletsjermeren in de Spaanse regio Asturië. Het Lago de Enol en het Lago de Ercina worden tezamen de Lagos de Covadonga genoemd. Ze liggen op een hoogte van 1134m in de bergen, en vormen het hart van het Nationale Park Picos de Europa.
Park Picos de Europa
2020Tussen de 1e en 2e eeuw voor Christus vestigden Kelten zich in deze streek. Zij stonden bekend om hun moed in de strijd en om hun verering van natuurelementen. Een voorname godheid was ‘Mons Vindius’, de ‘Witte Berg’, een verwijzing naar de kalkstenen rotsen die men hier kan vinden. Beschut door deze goden van steen waren de Asturiërs en de Cantabriërs lange tijd onoverwinnelijk, tot na tien jaar opstand, de Romeinse keizer Augustus ze versloeg. 700 Jaar later, in het jaar 711, bereikten Arabieren deze streek, en opnieuw gaven de bergen bescherming aan de plaatselijke bevolking. Op deze manier kon een klein plaatselijk leger lang stand houden tegen de vijand. Uiteindelijk leidde dit tot de slag van Covadonga in de 8ste eeuw, waarbij de Arabieren verdreven werden.
Pilotuerto, Spanje
2020Dit is een uitzicht op het stuwmeer van La Florida, ook bekend als het reservoir van Pilotuerto, in het Spaanse Asturië. De 19m hoge dam en waterkrachtcentrale zijn in 1952 aangelegd in de rivier de Narcea.
Ruta del Cares
2020Gelegen in het Nationale Park Picos de Europa, in het noorden van Spanje, is Ruta del Cares een van de meest adembenemende wandelpaden die je in Europa kunt lopen. Dit 11 km lange rotsachtige pad langs de kloof van de rivier de Cares verbindt de kleine steden Puente Poncebos en Posada de Valdeon, terwijl het overal een prachtig uitzicht biedt. Het pad is vrij smal, met rotsen aan de ene kant en een afgrond aan de andere kant. Met een breedte van 1 tot 3 meter, is het zaak voorzichtig te zijn als je hoogtevrees hebt. Een minimum aan conditie en goede schoenen zijn vereist. Elk jaar bezoeken meer dan 200.000 mensen het, maar in de afgelopen 20 jaar zijn er ook 6 mensen omgekomen. In de zomer, vooral in juli en augustus en met Pasen, kan het aantal wandelaars zelfs overweldigend zijn! In 1999 zijn wij hier al eens doorheen gelopen vanuit het Westen, tot de helft en toen weer terug, in 2000 hetzelfde maar dan vanaf de andere kant. Het is najaar 2016 en wij gaan nogmaals op pad. Deze keer merken we dat we het op onze leeftijd, met een trager werkend evewichts-orgaan, inderdaad wel iets enger vinden….
Praia de Valcobo
2019De golven van de Atlantische Oceaan spoelen op het kleine stukje strand van Praia de Valcobo in Noord-west Spanje. Het water spat hoog op tegen de rotsblokken die hier verspreid op het zand liggen. Hoewel dit schouwspel zich natuurlijk voortdurend herhaalt, is het toch bij elke golf anders…..
Punta Sarridal
2019Dit is een kaap in Galicië in Noord-Spanje. Deze kust wordt blootgesteld aan de intense branding vanuit de Atlantische Oceaan en bestaat uit ruige kliffen, slechts af en toe onderbroken door rotsachtige stranden. De regio is dunbevolkt. Kleine dorpen en individuele boerderijen zijn voornamelijk te vinden in de valleien achter de bergrug langs de kust. Op de bergrug en het hoogland zelf domineert open gras- en heidevegetatie. In de beschutte valleien erachter zijn dichte bossen, voornamelijk bestaande uit eucalyptusbomen, met een ondergroei van varens. Wegens de unieke bio-geografische omstandigheden gedijen er ook een aantal zeldzame korstmossen.
Au mijn teen
2019Vlakbij het dorpje Luarca in het Spaanse provincie Asturia ligt het Playa de Portizuelo. Luarca ligt tussen steile hellingen aan de de Atlantische oceaan en heeft een vissershaventje. Verder ligt het aan de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Bij eb komen er diverse fraaie rotsen vrij te liggen op het strand. Het zeewater heeft grillige vormen in de rotsen gesleten en het wier geeft ze prachtige kleuren. Voor een fotograaf is het een geweldige beleving om je tussen de fotogenieke rotsen te begeven maar in je enthousiasme moet je wel goed uitkijken waar je loopt….En dan ineens: ´Au mijn teen!`. Een teen is tegen de rotsen gestoten….
Col de Sarenne
2019De mooie route over de Col de Sarenne, op steenworp afstand van het grote skigebied van de Alpe d'Huez, is vrij onbekend en heeft daardoor een relatief onaangetaste natuur. Maar het heeft ook een bijzonder slecht wegdek, vooral in de afdaling. Toen in 2013 de Tour de France hierlangs zou komen en een paar wieler-profs zich uitgesproken hadden dat deze Col gelijkstond aan zelfmoord, zou aan dit wegdek wat gedaan worden, maar lokale actiegroepen en natuurorganisaties staken daar een stokje voor. Er werden handtekeningenacties gehouden en er werd zelfs gedreigd met het blokkeren van de weg tijdens de Tour, zodat tenslotte alleen de aller-slechtste delen van de weg verbeterd werden. En dit heeft ongetwijfeld bijgedragen aan het behoud van het fraaie landschap op de Col de Sarenne.
Playa de Cuevas del Mar 2019
2019Ik sta op een klein strand aan de monding van de rivier de Cuevas in Spanje. Het strand is bezaaid met enorme, door de zee uitgesleten rotsformaties, waarin grotten en tunnels blootgelegd zijn. Het is rustig en stil in dit prachtige karst-landschap. Met de term karst worden alle verschijnselen bedoeld die ontstaan door het oplossen van kalksteen in water. Het kalksteen is o.a. overgebleven uit de skeletten van (zee)diertjes. Deze landschappen waren ooit een zeebodem of ze bevinden zich nog steeds bij de zee. Het karst-landschap ontstaat wanneer het oplosbare kalksteen door erosie, bijv. door zure regen, verdwijnt en het minder oplosbare gedeelte overblijft.
Andenes Norway 2018
2018Het dorp Andenes ligt op het Noordelijkste puntje van het eiland Andøya, een deel van de Lofoten eilandengroep in Noorwegen. Het was al een belangrijk vissersdorp tijdens de ijzertijd. Tegen het begin van de 20e eeuw was het een van de grootste vissershavens van Noorwegen. Aan de westkant van het dorp liggen kleine baaitjes met prachtig blauw water en witte zandstrandjes die er uitzien alsof je in een tropisch gebied beland bent. Maar nee, je bent hier ver boven de poolcirkel en kijkt uit op de Noord-Atlantische Oceaan, vanwaar een ijskoude, harde wind landinwaarts waait….
Aurland Noorwegen
2018Aurland is een gemeente in de Noorse provincie Sogn og Fjordane gelegen aan de Aurlandsfjord. Via de Lærdaltunnel, die met 24,5 km de langste wegtunnel ter wereld is en via nog een tiental kleine tunnels met haarspeldbochten, kruip je langzaam met de auto omhoog, tot je tenslotte in een van de bochten uitzicht hebt over de diepe en smalle Aurlandsfjord (onder water 962 m diep en omringd door steile bergen tot 1800 m hoogte). Maar ook over een enorm woud aan hoogspanningsdraden die het dal in lopen en het erboven gelegen hoogland ontsieren. Nu gaat er een verhaal dat er in de oertijd er een strijd gaande was tussen twee groepen trollen, waardoor het land in stukken brak. Nadat Wodan de rotsblokken waarmee ze elkaar bestookten, in een zak had gestopt en die boven Zweden uitgeschud had, naaide hij het land met deze draden weer aan elkaar. Eerlijk gezegd denk ik dat het gewoon elektra-draden zijn die bijv. de stad Bergen van stroom voorzien.
Bleik
2018Bleik, op het eiland Andøya heeft het langste zandstrand (3 km) van Noorwegen. Achter dit strand bevindt zich een eindmorene, een stuwwal hier achtergelaten door het landijs tijdens de laatste ijstijd. Bleik ligt n.l. op een van de weinige punten van Noorwegen die tijdens deze ijstijd niet volledig met landijs bedekt waren. Eindmorenes worden gevormd aan de randen van gletsjers. Hier wordt al het puin, dat verzameld is door het trekken en schuren van het ijs, naar voren geduwd en op een hoop gedumpt. De stuwwal markeert het uiteinde van het ijs en omdat een gletsjer erg veel lijkt op een transportband, zal, hoe langer de gletsjer bestaan heeft, de hoeveelheid van het materiaal dat er wordt neergelegd, des te groter zijn.
Ersfjord
2018Deze fjord is een inham van het eiland Senja in de provincie Troms in Noord-Noorwegen. Indien Spitsbergen niet wordt meegerekend, is Senja het op een na grootste eiland van Noorwegen, na het eiland Hinnøya. Senja is tegenwoordig wel verbonden met het vasteland door de meer dan een kilometer lange Gisundbrug.
Higher Sharpnose Point
2018Dit is het uitzicht vanaf het smalle pad, dat over de kliffen van Higher Sharpnose Point naar Hawker’s Hut loopt, niet ver van Morwenstow aan de westkust van Cornwall (GB). De historische hut werd gebouwd door Robert Stephen Hawker (1803-1875), een excentrieke predikant, dichter en antiquair. Hij bouwde de hut van drijfhout en hout uit scheepswrakken, gedeeltelijk in de heuvel en bedekte hem met aarde en een grasdak. Dominee Hawker bracht er vele uren door met het schrijven van gedichten, het ontvangen van beroemde tijdgenoten en het roken van opium…. Het is momenteel het kleinste eigendom van de National Trust. Hier beneden steken ontelbare kleine rotsachtige landtongen de Atlantische Oceaan in, ze worden aangeduid als ‘punt’, ‘neus’ of ‘hoofd’.
Hjelledalen
2018Vanaf het Djupvatnet, een groot meer op een hoogvlakte niet ver van de beroemde Geirangerfjord in Noorwegen kom je via een paar lange tunnels onder het berggebied Strynefjellet tenslotte uit in het Hjelledal. Er ligt een dikke laag wolken over dit dal, dat midden tussen gletsjers, ijskappen, bergen en rivieren ligt. Het klimaat is hier net zo gevarieerd als het landschap. Aan de oostkant van de Jostedalsgletsjer is het de hele winter koud maar droog. Daarentegen ligt het Ottadal, aan de noordkant, weer in de 'regenschaduw' van de bergen, met het gevolg dat deze vallei nat en extreem vruchtbaar is.
Storøya
2018Sinds 1969 verbindt een serie van drie bruggen, de eilandjes Storøya en Hallvardøya in de Efjord in Noord-Noorwegen met het vasteland. Tussen de eilanden stromen meerdere malen per dag krachtige getijdestromen. De langste brug, de hangbrug tussen het vasteland en Storøya is 551m lang en heeft 15 overspanningen met een maximale hoogte van 18m boven de zee. De tweede brug, tussen Storøya en Hallvardøya, is de kleinste: 143m lang en 15m boven zee. De derde brug verbindt Hallvardøya weer met het vasteland en is 162 m lang. De berg die op Storøya ligt lijkt een krater die aan één kant afgesleten of afgebroken is.
Zeewier
2018Aan de kuststrook op Gimsøy, een eiland van de Lofoten, de Noorse eilandengroep die vooral bekend is vanwege zijn rijke visserijtraditie, spelen de golven met dit zeewier. Zeewieren zijn relatief grote algensoorten die in zee leven en fotosynthese uitvoeren d.m.v. bladgroenkorrels. Ze zijn afhankelijk van zout water, voldoende licht en een stevige ondergrond om zich aan te hechten. Ze komen derhalve vaak voor langs de kust. In Nederland leven zeewieren op zijn diepst op enkele meters. Dit heeft te maken met het feit dat het zeewater hier niet helder genoeg is om op grotere diepte voldoende zonlicht door te laten, maar onder gunstige omstandigheden kan zeewier wel 60 meter lang worden. Kelp (een groot bruinwier) vormt samen met veel andere soorten de z.g. kelpwouden.
Col de Puymorens
2017Het is herfst op deze bergpas, de Col de Puymorens in de Pyreneeën. Deze pas, met een hoogte van 1920 meter, is de verbinding tussen Spanje, Frankrijk en Andorra. Voordat Andorra de belastingvrije hoofdstad van Europa werd en Franse en Spaanse burgers verleid werden om hier massaal hun auto’s te komen vullen, was deze route over de Puymorens waarschijnlijk een rustig bergweggetje.
Jostedalsbreen 2017
2017In 2015 zijn we hier voor de derde keer. De ezels zijn vervangen door gemotoriseerde karren, waar vooral veel Japanners gebruik van lijken te maken. Het was ons ook al opgevallen dat in de Oldenfjord drie groten cruiseschepen afgemeerd lagen. Het is nu nog een stuk verder lopen, maar uiteindelijk komen we door een natuurlijk tunneltje dat we nog niet eerder hadden gezien, bij een breed open dal en ja, daar is de Jostedalsbreen dan toch weer! We zien nog net dat zich vanaf de gletsjertong een groot stuk ijs los maakt en omlaag stort. Nu kan je helemaal niet meer bij het ijs komen, het komt niet verder dan halverwege de steile berghelling. Het is wel duidelijk dat de klimaatverandering hier zijn invloed doet gelden. De Briksdalsbreen ziet er nu uit zoals de andere gletsjertong die we in 1998 vanaf de camping zagen. De vraag is of onze kinderen of kleinkinderen nog wel een gletsjer zullen zien als ze denken we gaan de reis van opa en oma eens nadoen, en of ze dan niet zullen zeggen: ja, opa had altijd al van die verhalen en veel te veel verbeelding, hij zei ook wel eens dat er een krokodil in de vijver zat en die vijver had een doorsnee van net aan één meter!
Nordkapp
2017Na een reis door Zweden, Finland en Noorwegen kom je dan op een mooie zonovergoten dag aan bij de Noordkaap. Rijd je voor €60 door de tolpoortjes naar de officiële parkeerplaats, of loop je naar de rand van de kaap met de Noordelijke IJszee in de diepte? Wij kozen voor het laatste. Op zo’n 300m diepte zie je het ijskoude water tegen de kust slaan. Hiervandaan is het nog maar 2080 km naar de Noordpool, maar dat doen we toch maar niet, eerst door het koude water en vervolgens nog over het ijs lijkt mij nu even te ver gaan, maar wie weet ooit in de toekomst….. De Noordkaap is niet het noordelijkste puntje van heel Europa, dat is Kaap Fligely op de eilandengroep Frans Jozefland, die ook nog tot Europa behoort en ca. 600 km ten noorden van de Noordkaap ligt. De Noordkaap is ook niet de noordelijkste punt van het Europese vasteland. Zelfs wanneer je kleine eilanden niet meerekent, is het iets oostelijker gelegen Kinnarodden eigenlijk het noordelijkste puntje.
Ornolac Ussat Les Bains
2017Ornolac Ussat Les Bains ligt in de buurt van Foix in de Midi-Pyrénées in Frankrijk. De regio Midi-Pyrénées werd door de Franse regering pas in de late 20ste eeuw samengesteld uit maar liefst acht voormalige provincies. Daarmee werd het de grootste regio van Frankrijk, groter dan Nederland of Denemarken. Het gebied strekt zich uit van het zuidelijk deel van het Massif Central tot en met de Pyreneeën als zuidelijke grens.
Skånvika Nordkapp
2017Na een reis door Zweden, Finland en Noorwegen kom je dan op een mooie zonovergoten dag aan bij de Noordkaap. Rijd je voor €60 door de tolpoortjes naar de officiële parkeerplaats, of loop je naar de rand van de kaap met de Noordelijke IJszee in de diepte? Wij kozen voor het laatste. Op zo’n 300m diepte slaat het ijskoude water tegen de kust. Hiervandaan is het nog maar 2080 km naar de Noordpool, maar dat doen we toch maar niet, eerst door het koude water en vervolgens nog over het ijs lijkt mij nu even te ver gaan, maar wie weet ooit in de toekomst….. De Noordkaap is niet het noordelijkste puntje van heel Europa, dat is Kaap Fligely op de eilandengroep Frans Jozefland, die ook nog tot Europa behoort en ca. 600 km ten noorden van de Noordkaap ligt. De Noordkaap is zelfs niet de noordelijkste punt van het Europese vasteland. Het noordelijkste puntje is eigenlijk Kinnarodden, de Nordkinn Kaap op het iets oostelijker gelegen Nordkinn schiereiland.
Varangerfjorden
2017Blokken marmer liggen hier zomaar aan de kust van de Varangerfjord in het uiterste noorden van Noorwegen, binnen de Arctische klimaatgordel. De Varangerfjord is ook nog eens de meest oostelijke fjord van Noorwegen (zelfs net zo oostelijk als Istanbul!) en grenst aan Rusland, wat te merken is aan de Russisch-Noorse straatnaambordjes. De fjord is ongeveer 100 kilometer lang en is een zeearm van de Barentszee. Het kustlandschap is afwisselend: er zijn zandstranden, maar ook maanlandschappen en bijzondere bergformaties met kleine vissersdorpjes ertussenin.
Cromer
2016Dit stuk Noordzeestrand ligt bij het kustplaatsje Cromer in Norfolk (GB). De herkomst van de naam Cromer is onduidelijk: het kan afgeleid zijn van crow mere: het ‘kraaienmeer’, maar waarschijnlijker komt het van een oud woord wat een opening tussen de kliffen betekent. Een bres in de kliffen is mij toen niet opgevallen, maar wel de houten golfbrekers die hier liggen. Ze lijken hun werk goed te doen, maar desalniettemin werd deze kust op 5 december 2013 getroffen door een stormvloed die aanzienlijke schade veroorzaakte. Op dezelfde wijze verdween het oorspronkelijke dorp Cromer-Shipden, iets verder in noordoostelijke richting, in de 15e eeuw in de golven. Een rotspunt (Church Rock) in zee herinnerde nog aan het verzwolgen dorp, maar werd aan het einde van de 19e eeuw opgeblazen nadat er een schip schipbreuk op had geleden. Hier in zee ligt bovendien het grootste krijt-rif van Europa.
Gordale Beck
2016Deze beek, de Gordale Beck, stroomt door het beroemde kalkstenen ravijn de Gordale Scar, ten noordoosten van Malham in North Yorkshire, Engeland. Na een reis door de kloof mondt hij een paar mijl stroomafwaarts uit in de rivier de Aire. De Gordale Scar (het Gordale ‘litteken’) heeft twee watervallen en overhangende kalkstenen kliffen van meer dan 100 meter hoog. Dit litteken is ontstaan in de laatste ijstijd, door enorme hoeveelheden water van smeltende gletsjers en een ingestorte grot. De plek spreekt aardig tot de verbeelding, en is veelvuldig bezongen en vastgelegd door kunstenaars zoals William Turner of de dichters William Wordsworth en Thomas Gray De laatste zei dat hij hier hooguit een kwartier kon verblijven, en ‘niet zonder te huiveren’. Dit gaat mij wel wat ver. Wij hebben hier overnacht en het wel als een bijzondere plek ondergaan. Nu ik met dit werk aan de slag ben, voelt het wel alsof er op je gekeken werd, dus hangt er een oog in de lucht.
Gordale Scar,
2016Wanneer je langs de Gordale Beck loopt, de beek die door deze vallei in North Yorkshire in Engeland stroomt, blijkt het pad om een hoek onverwacht dood te lopen (behalve voor meer ervaren klimmers) op een over grote rotsblokken stortende waterval in een immense kom van rotswanden, die een ingestorte grot blijkt te zijn: de Gordale Scar (het Gordale ‘litteken’). Waar doet dit aan denken? Dit lijkt wel Helms Diep uit ‘The Lord of the Rings’! Dat kan niet, want die film is opgenomen in Nieuw-Zeeland. Maar na wat zoeken blijkt inderdaad dat Tolkien de inspiratie voor Helms Diep hier heeft opgedaan! Behalve de Gordale Scar, vind je langs deze beek ook Janet’s Foss, een waterval waar volgens de legende Janet, de koningin van de feeën, haar thuis had en Malham Cove, een 80m hoge kalkstenen rotswand, bekroond door een natuurlijke kalksteenbestrating.
Kust Marbella
2016In de jaren 1960/’70 is dit voormalige vissersdorp met zijn 26 km lange strand omgetoverd tot een groot vakantieoord en de geliefde vakantiebestemming van miljoenen vakantiegangers geworden. De hele kust heeft zich tot één lang toeristencentrum ontwikkeld, met hoge flats, hotels en winkelcomplexen die inmiddels aan renovatie toe zijn, waar het door de crisis niet altijd van komt. De rijken der aarde en de celebrities hebben hun optrekjes verderop in de heuvels, van de rest van de wereld afgeschermd. Maar op nog geen tien kilometer van de kust tref je ook een totaal andere wereld aan: authentieke witte dorpjes en een prachtige natuur met bergen, kloven, grotten en een weelderige flora die de Costa del Sol een uniek karakter geven.
Llivia
2016Llivia is een hooggelegen Spaans stadje in de Pyreneeën, dat volledig omsloten is door Frans grondgebied. Rond 1660 werd de Spaans/Franse grens opnieuw bepaald en werden 33 voorheen Spaanse dorpen, waaronder Llivia, voortaan Frans, tot de Spanjaarden ontdekten dat Llivia stadsrechten had en dus niet onder het contract viel. Zodoende werd het een enclave. De stad was rond 3000 v.Chr. al bewoond. Op het wapenschild staat Hecules, die volgens de legende de stad gesticht zou hebben. Hercules was de zoon van oppergod Zeus en prinses Alkmene, die getrouwd was met Amphitryon. Zeus verleidde haar door zich als haar echtgenoot te vermommen, waarna zij een tweeling kreeg, Hercules (van Zeus) en Iphicles (van Amphitryon). Maar Zeus’ echtgenote, de godin Hera, was jaloers op het overspel van haar man en zond twee verschrikkelijke slangen naar de wieg, die echter door het oersterke wonderkind Hercules gewurgd werden. Bovendien wilde Zeus dat Hercules het eeuwige leven zou verkrijgen door hem moedermelk te laten drinken van Hera. Maar toen zij dat merkte, zorgde ze ervoor dat de melk werd gemorst, en die gemorste melk vormde de Melkweg.
Malham Cove
2016Malham Cove is een kalksteenformatie 1 km ten noorden van het dorp Malham, in de Yorkshire Dales in Noord-Engeland. De grote, gebogen rotswand werd gevormd door een 300 m brede en 80 m hoge waterval die smeltwater van gletsjers afvoerde aan het eind van de laatste ijstijd, meer dan 12.000 jaar geleden. Bovenop is deze bijzondere kalksteen ’bestrating’ ontstaan. Toen de gletsjer zich terugtrok ontstond het vlakke, kale kalksteenbed aan de bovenrand. Omdat kalksteen licht oplosbaar is in water, kan drainage langs voegen en scheuren in de kalksteen een steeds duidelijker patroon gaan vormen. De stenen worden ‘clints’ genoemd en de (soms diepe) scheuren ‘grykes’. Wanneer de grykes vrij recht zijn en de clints vrij uniform in grootte is de gelijkenis met door de mens gemaakte bestrating opvallend, en hier is dat duidelijk het geval. Deze plek werd gebruikt in de filmversie van Emily Brontë's ‘Wuthering Heights’ uit 1992 en in de 7e Harry Potterfilm (Harry Potter en de Relieken van de Dood - deel 1), als een van de plaatsen waarlangs Hermelien en Harry reizen.
Mealt Falls
2016Dit gebied bevindt zich aan de Noordoostkust van het eiland Skye in Schotland. Tussen 61 en 55 miljoen jaar geleden vond er nog grote vulkanische activiteit plaats in dit deel van Schotland. Zowel de Cuillin bergen in het zuiden van Skye als dit noordelijk deel van het schiereiland Trotternish werden toen gevormd. Het hele gebied was bedekt met gesmolten steen, een laag van meer dan 1200 m dik. Toen de lava langzaam afkoelde, zocht die zich een weg over de oudere zandsteenlaag uit het Jura. Zo vormden zich markante basalt-pilaren, die rusten op een zandstenen basis. Een daarvan is de prachtige, 90m hoge Kilt Rock, die opvallend lijkt op een geplooide Schotse kilt. Wanneer er een sterke wind waait, is er op deze plek een griezelige, rondspokende toon te horen. Het instrument dat dit geluid voortbrengt, blijkt het hekwerk te zijn dat het uitkijkpunt omringt. Zo wordt het adembenemende uitzicht van de Noordoostkust van Skye begeleid door intrigerende orgelmuziek!
Porsanggerfjord
2016Porsanger heeft een bevolking van bijna 4000 inwoners, velen met een Sami-achtergrond. In de 18e eeuw vestigden zich langs de Porsanggerfjord ook veel Finnen, die de daar heersende hongersnood en oorlog ontvluchtten. Deze mensen zijn tegenwoordig bekend als Kven. De naam van de Porsangerfjord is afkomstig van de Sami-woorden borsi, wat waterval betekent en angr, wat fjord betekent. Qua lengte is het de vierde langste fjord van Noorwegen. Net ten westen van de fjord en het dorp Lakselv, ligt Stabbursdalen National Park, met het noordelijkste dennenbos van de wereld. De middernachtzon blijft hier elk jaar van 16 mei tot en met 27 juli boven de horizon en de poolnacht duurt er van 25 november tot 16 januari.
Skibotn
2016Dit schilderij is een negen-luik, het meet in totaal 2,25 x 3 m. Hier, in Noors Lapland ter hoogte van Tromsø, waar een uitloper van Finland bijna de Atlantische Oceaan raakt, gaat de zon ’s zomers niet meer onder. Deze fjord bij eb, in de buurt van Djupvik, hemelsbreed zo’n 50 km ten noorden van Skibotn, ziet uit over de Lyngfjord (of in het Laps: de Ivgovuotna) op de hoge bergen van het schiereiland Lyngfjellan. Deze streek staat bekend om zijn droge klimaat en heldere luchten. Om die reden is er in Skibotn een astrofysisch observatorium opgericht.
Sorbas
2016De hitte is bijna voelbaar in het woestijnlandschap bij het plaatsje Sorbas in de provincie Almería in Spanje. Omdat het landschap en klimaat lijkt op het landschap in het zuidwesten van de VS, zijn er in de jaren ’60 enkele western-steden gebouwd, waar veel spaghetti-westerns, zoals ‘The good, the bad and the ugly’ of ‘For a fistful of dollars’ opgenomen zijn. Ondergronds vind je hier de grotten van Sorbas. Zij bevinden zich in het natuurgebied ‘Karst en Yesos de Sorbas’, op enkele kilometers buiten het plaatsje. De grotten, met afgronden, stalactieten en stalagmieten, zijn ontstaan door water-erosie. Er zijn 1500 grotten in kaart gebracht in een gebied van 12 km2, een van de grootste grot netwerken in Europa. In de zomer zijn er rondleidingen.
Tangham Forest
2016Tangham Forest is de naam van een camping bij Rendlesham Forest in Suffolk. Hoewel er maar twee plaatsen van de camping in gebruik waren, werd er op de cm gekeken waar je ging staan, dat was wel vermakelijk….. In het z.g. ‘Ugly Wood’ rond de camping groeiden oude eiken, die weliswaar grillig gevormd waren, maar niet lelijk. Integendeel: in de avondzon lichtten ze prachtig op! Er blijkt hier ook een gemarkeerd pad naar een beroemde UFO-site te lopen. In 1980 werden er n.l. wonderlijke lichten waargenomen op de Royal Airforce Basis Woodbridge, die toentertijd ook werd gebruikt door de US Air Force. USAF personeel, waaronder plaatsvervangend commandant Charles Halt, beweerde UFO’s gezien te hebben. Dit incident is de bekendste UFO-waarneming van Groot-Brittannië en behoort zelfs tot de bekendste vermeende UFO-incidenten wereldwijd. Het is wel vergeleken met het ‘Roswell’-UFO-incident in de VS en wordt soms aangeduid als 'Britain's Roswell'. Jammer genoeg hebben wij er geen UFO’s gezien maar dus wel interessante eiken en een varken.
Teruel
2016Teruel is een provincie van Spanje in de regio Aragón. Er wonen in deze provincie gemiddeld 10 mensen per km2, wat bijna de laagste bevolkingsdichtheid van heel Spanje is. Het is een bergachtig gebied en het heeft een bijzonder droog klimaat, met temperatuurschommelingen tot 20 graden in enkele uren tijd. Hoogst en laagst gemeten temperaturen zijn +39ºC en -19ºC. De economie moet het voornamelijk hebben van de teelt van graangewassen en het toerisme. En de verkoop van rauwe ham, maar dat is aan mij niet besteed.
Yorkshire Dales
2016De Yorkshire Dales zijn een heuvellandschap in Noord-Engeland, voornamelijk gelegen ten oosten van de waterscheiding van het Penninische Gebergte. Na zware regenval veranderen de kleine stroompjes in woest kolkende rivieren. Het karakteristieke landschap van de Dales bestaat uit donkere heuveltoppen en steile hellingen, groene dalen en hoogland weiden, gescheiden door stenen stapelmuurtjes en begraasd door schapen en runderen. De Dales zijn U- en V- vormige valleien, die gevormd zijn door gletsjers, met name in de meest recente IJstijd. Het onderliggende gesteente is kalksteen, soms afgewisseld met leisteen en zandsteen. Vooral aan de Westkant heeft dat geresulteerd in kalkstenen kloven en hoog oprijzende majestueuze toppen en een aantal plekken met z.g. ‘kalksteen bestrating’.
Durness Beach
2015Het strand bij het afgelegen dorpje Durness in het noordwesten van Schotland. Met zijn 400 inwoners is het de grootste nederzetting in deze dunst bevolkte regio van West-Europa. De plek is enkel via een z.g. ‘single track road’ te bereiken. In de middeleeuwen maakte dit gebied deel uit van het Sutherland, het zuidelijke land van de Vikingen. Een paar jaar geleden nog werd het lichaam van een jonge Viking ontdekt, blootgelegd door erosie van de duinen. De oorspronkelijke naam van deze streek was ‘Dyrnes’, wat in het Noors ‘herten-landtong’ betekent. Er is een ongewoon grote verscheidenheid aan gesteenten voor zo'n relatief klein gebied, rotsen van verschillende aard en leeftijd liggen er aan de oppervlakte, wat te wijten is aan een uitgebreid netwerk van breuklijnen. Daardoor is Durness een populaire bestemming voor geologie studenten tijdens de zomermaanden. Dit is een van die rotsen.
Austvågøy
2015Austvågøy is een Noors eiland, dat deel uit maakt van de Lofoten eilandengroep. Het eiland is eigenlijk één groot bergmassief, bijna het enige laagland bestaat uit de stranden langs de kust. De hoogste berg op het eiland (en van de gehele Lofoten) is de 1146 meter hoge Higravstindan. Ook de beroemde Vågakallen (942 meter) bij het stadje Henningsvær op de zuidwestpunt is erg in trek onder veelal jonge bergbeklimmers. Het is indrukwekkend om te zien hoe die nietige mensen aan de bergwand gekleefd lijken.