Noorwegen
Noorwegen Dit bergachtige deel van het Scandinavië schiereiland waar de oceaan majestueuze fjorden in het land heeft gekerfd en gletsjers de bergtoppen bedekken. Waar in de winter duisternis heerst en in de zomer de zon niet ondergaat.
uit 2020 tot 2023
(klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken)
stuur een bericht naar de kunstenaar
Jøkelfjord 9
2023Jøkelfjord is een fjord in het noorden van Noorwegen. Hier komt de Øksfjordjøkelen uit, de op acht na grootste gletsjer op het Noorse vasteland en de enige in Noorwegen waarvan de ijstong tot aan de zee reikt. De gletsjer heeft een oppervlakte van circa 43 km² en het hoogste punt ligt op 1.204 m boven zeeniveau. Dit is tevens het hoogste punt van de provincie Finnmark.
Andenes 5
2023Het dorp Andenes ligt op het Noordelijkste puntje van het eiland Andøya, een deel van de Lofoten eilandengroep in Noorwegen. Het was al een belangrijk vissersdorp tijdens de ijzertijd. Tegen het begin van de 20e eeuw was het een van de grootste vissershavens van Noorwegen. Aan de westkant van het dorp liggen kleine baaitjes met prachtig blauw water en witte zandstrandjes die er uitzien alsof je in een tropisch gebied beland bent. Maar nee, je bent hier ver boven de poolcirkel en kijkt uit op de Noord-Atlantische Oceaan, vanwaar een ijskoude, harde wind landinwaarts waait….
Djupvatnet 1
2023Door een lange tunnel kom je op deze hoogvlakte. Het is er helder en fris, een grote ijsvlakte strekt zich voor ons uit, de laatste sneeuw bedekt de berghellingen. In de warme zon, want het is tenslotte al juni, is het ijs aan het smelten, waardoor er schotsen ontstaan
Børvasstindan 5
2023Børvasstindan is de naam van het bergmassief ten zuiden van het stadje Bodø in Noorwegen. ‘Tind’ betekend tand in het Noors. De diverse pieken van deze bergketen zijn rond de 1000 meter hoog. Hier vlakbij is nog een bezienswaardigheid: ’s werelds sterkste getijdenstroming, de ‘Saltstraumen’. In de loop van ongeveer zes uur perst 372 miljoen kubieke meter zeewater zich door een 150 meter brede en 31 meter diepe passage de fjord in of uit, met een stroomsnelheid van ongeveer 40 km per uur.
Andøya 9
2022Andøya is een Noors eiland dat deel uitmaakt van de eilandengroep Vesterålen in het uiterste noorden van de provincie Nordland in Noorwegen. Deze eilandengroep ligt direct ten noorden van de Lofoten en ten noordwesten van de havenstad Narvik op het vasteland. Andøya is met een oppervlakte van 489 km² het op negen na grootste eiland van Noorwegen. Vanuit Andenes op de noordpunt, worden boottochten georganiseerd om potvissen te spotten.
Alteidet 5
2022Alteidet is een kleine kustplaats in Lapland in het uiterste noorden van Noorwegen. Deze vroegere handelspost aan de Kleine Altafjord, een aftakking van de Kvaenangenfjord, ligt op een beboste landengte zo’n 50 km ten westen van de stad Alta. De naam Alteidet is een combinatie van Alta en eidet (= landengte). Er wonen ongeveer 130 mensen in deze streek.Tegenwoordig loopt de Europese route E6 er langs.
Harpefoss 1
2022Harpefoss is een stroomversnelling in de rivier Gudbrandsdalslågen of kortweg de Lågen, bij de gelijknamige plaats in de Noorse gemeente Sør-Fron. Het water is op dit moment heel rustig, maar Noorse rivieren ‘kammen’ in de lente als de sneeuw smelt. De Gudbrandsdalslågen, die hoger gelegen gebieden afvoert en voornamelijk door gletsjers wordt gevoed, heeft dit hoogwater-moment meestal later dan de Glomma-rivier, die het water van oostelijke valleien afvoert. In het zeldzame jaar waarin beide op hetzelfde moment kammen, is hun samenvloeiing bij Nes de plaats van grote overstromingen. De bekendste gelijktijdige kam van beide rivieren resulteerde in een overstroming op 20/23 juli 1789, met toppen van meer dan 50 voet boven het gemiddelde niveau en heel veel schade in de omgeving van Nes, waarbij 68 slachtoffers vielen.
Festvantind 3
2022Deze berg staat vlak bij de brug naar het vissersdorp Henningsvær, een plaats in de Noorse gemeente Vågan in de provincie Nordland in Noorwegen. Het dorp heeft een oppervlakte van 0,31 km² en ligt op het zuidelijkste puntje van het eiland Austvågøy, onderdeel van de eilandengroep de Lofoten. Eigenlijk bestaat het uit een aantal kleine scheren die met bruggen verbonden zijn. Het beeld van de Lofoten wordt vooral gedomineerd door houten rekken met kabeljouw die hangt te drogen en rode vissershutten op palen in de haventjes. De eilandengroep is al eeuwenlang bekend vanwege zijn rijke visserijtraditie. Hartje winter varen de schepen uit om in een paar maanden tijd de vis te vangen. Deze rijke visgronden zijn te danken aan de Warme Golfstroom rond de eilanden, waarin de vissen hun paaigronden hebben. Rond die paaigronden is geen olieboring toegestaan.
Ivguvuotna 4
2022Op 350 kilometer ten noorden van de Poolcirkel, kijken we van bovenaf op het water van de Lyngenfjord, of zoals hij in het Samisch wordt genoemd: Ivguvuotna. Deze fjord is 82 kilometer lang en daarmee de langste in de Noorse provincie Troms. In de zuidpunt begint hij bij het dorp Storfjord, waarnaar het eerste deel van de fjord genoemd is, en hij reikt tot aan het eiland Uløya in het noorden. Op de westelijke oever kijk je uit op de Lyngen Alpen die het schiereiland vormen tussen de Ullsfjord en de Lyngenfjord.
Gravfelt Varangerfjord 7
2022In het uiterste noordoosten van Noorwegen ligt de Varangerfjord. Hij is ongeveer 100 km lang en gemiddeld 70 km breed. Bij Kirkenes mondt de rivier de Pasvik-Elva, die de grens met Rusland vormt, erin uit. Het Varanger schiereiland wordt in het noorden door de Barentszee omspoeld. Aan de prehistorische kustlijnen in het Cultureel Erfgoedgebied van Mortensnes zijn sporen van kuilwoningen en tentpalen gevonden uit het Neolithicum en de Vroege Bronstijd. Daar ligt ook een groot, voorchristelijk grafveld daterend van ca.1000 voor Chr. tot in de 16e eeuw. Het grafveld bevat meer dan 400 graven in stenen holtes. Daarnaast zijn er verschillende offerplaatsen, zoals de offerplaats Transteinen (deTraansteen), die door vissers werd ingesmeerd met levertraan om geluk te garanderen bij het vissen.
De kust van Sandfjorden 7
2021We rijden in de ijzige kou langs de Sandfjorden, een baai aan de noordkant van het Varanger schiereiland, vlakbij het vissershaventje Berlevåg, in het uiterste noorden van Noorwegen. In het binnenste deel van de baai, waar de Sandfjord-rivier de Barentszee instroomt, strekt zich een kilometer lang zandstrand uit. Maar op de rotsen heeft zich ook zeewier vastgezet. Het bruin en felgroen van het wier vormt een fraai kleurenpalet met de rotsen, die van donker groen op de natte stukken overlopen naar de steeds lichtere zandkleur van in de zon opgedroogde steen. Het doet wonderlijk tegenstrijdig aan, al deze kleuren in een ijzig koude omgeving.
Fjukstad 10
2021We zijn hier op een van de Vikna eilanden in Noord-Noorwegen. Dit is een grote eilandenarchipel voor de noordwestkust van de provincie Trøndelag, met zo'n 6.000 grote en kleine eilanden tot ver in de Noorse Zee. Tegenwoordig zijn er bruggen die de eilanden verbinden. Vikna is het grootste paaigebied voor kabeljauw ten zuiden van de Lofoten. Hier liggen enorme door de bewoners gevonden walvisbotten, waaraan te zien is dat de tand des tijds zijn werk doet.
Goahtemuorjohka 2
2021De Goahtemuorjohka is een rivier in Noord Noorwegen. Langs de kust in het noordwesten liggen hoge bergen en diepe fjorden, met korte en rechte rivieren die typerend zijn voor grote delen van de Noorse kust. We zijn hier vlak bij de boomgrens waar de berkenboompjes klein van stuk zijn, maar desondanks heel oud.
Biltoskogen 1
2021Op een afgelegen plek in Noord Noorwegen ontdekken we een Goahti oftewel een turfhut, een traditioneel winterverblijf voor de Sámi. Deze Goahti heeft een houten geraamte en is bekleed met veenmos. Een met stof beklede goahti lijkt erg op een Samische tipi, de cirkelvormige Lavvu, maar is vaak iets groter geconstrueerd. Wanneer de vorm wat langwerpiger is, wordt de goahti in die tent-versie ook wel een 'brooddoos lavvu’ genoemd.
De kust van Sandfjorden 5
2021We zijn hier in een baai aan de Barentszee, aan de noordkust van het Noorse schiereiland Varanger, vlakbij het vissershaventje Berlevåg. De boten van de Hurtigroute passeren hier en het dorp heeft een luchthaven. De belangrijkste industrieën zijn visserij en visverwerking. Toen de Duitsers zich hier aan het einde van WOII terugtrokken, pasten ze de tactiek van de ‘verbrande aarde’ toe, het hele dorp werd toen platgebrand. Aan de rotsen langs deze kust is te zien dat nog niet zo lang geleden zeeijs de kust gedurende een groot deel van het jaar bedekte. Waarschijnlijk is dat door de klimaatopwarming tegenwoordig niet meer het geval.
Älgafallet 6
2021Met zijn hoogte van 46 m is dit de hoogste waterval in de Zweedse streek Bohuslän. De waterval ligt precies op de grens met Noorwegen. Daarna stroomt het water via de rivier de Enningdalsälv de Idefjord in. Volgens historische bronnen stortte eind 14e eeuw tijdens een jacht de 17-jarige Noorse koning Olaf IV van de drempel van de waterval en overleefde dat niet. Ooit stonden er een molen en een houtzagerij aan de voet van de waterval, maar daar is nu niets meer van te zien.
Lákkojohka 5
2020De rivier de Lákkojohka (Sami) of Langfjordelva (Noors) ontspringt op de uitgestrekte en waterrijke Ifjordfjellet in het uiterste noorden van Noorwegen, een hoogvlakte die begraasd wordt door veel rendieren. De weelderige noordoostelijke hoofdvallei van de rivier loopt uit in de Langfjord, een van de zijarmen van de Tanafjord. Door afzetting van verschillende zijrivieren, bedekken riviervlaktes grote delen van de brede vallei, die niet bewoond is, afgezien van een paar permanente bewoners bij de monding. Wat mij hier opviel was de verscheidenheid aan kleurige stenen in de rivier!
Korstmossen 3
2020Het gaat hier om gewoon landkaartmos (Rhizocarpon Geographicum), een korstmos dat op kwarts groeit. Korstmossen zijn gevoelig voor luchtverontreiniging en de aan- of afwezigheid ervan wordt gebruikt als indicator daarvoor. Sommige soorten korstmos verdwijnen bijv. in gebieden waar de concentratie zwaveldioxide (SO2) hoog is. Vooral baardmossen en struikvormige korstmossen blijken heel gevoelig voor luchtverontreiniging, voor korstvormende korstmossen geldt dat in mindere mate. In de zestiger- en zeventiger jaren was het aantal soorten epifytische korstmossen in grote delen van Nederland door luchtverontreiniging zo sterk afgenomen dat men sprak van 'epifytenwoestijnen'.
Atnbrua 3
2020Bij deze stroomversnelling in de rivier de Atna in Noorwegen zijn op de oever nederzettingen uit de steentijd ontdekt. De Atna heeft in zijn stroomgebied een paar kleine meren gevormd, alleen het Atnsjøen is aanzienlijk groter. De gemiddelde diepte van dit meer is 35 meter en 80 meter op het diepste punt. Door de rivier wordt jaarlijks ongeveer 1500 ton erosiemateriaal aangevoerd, waarvan het meeste afgezet wordt als een delta bij de inlaat van het meer. Het meer is relatief arm aan voedingsstoffen, maar toch bevat het heel veel forel en zalmforel en bovendien vlagzalm verder stroomafwaarts
Boot Hjemmeluft 1
2020Dit is een stukje van een oude vissersboot op het terrein van het Alta Museum in het uiterste noorden van Noorwegen. De lange Altafjord verbond de kust met het binnenland en was een belangrijke verkeersader met een geschiedenis die zich over 5000 jaar uitstrekt, getuige de grote hoeveelheid rotstekeningen die hier gemaakt zijn. Deze plek, Hjemmeluft, is nu werelderfgoed locatie. Aan weerszijden van de baai zijn behalve resten van prehistorische nederzettingen, zo’n 3000 rotstekeningen gevonden met een grote variëteit aan motieven en scènes, die via een 3 km lang loopbrug-systeem te bekijken zijn. Jagen en vissen zijn centrale thema's, aangezien dit de basis van het leven was voor de toenmalige bewoners. Zo wordt (als top 5) de jacht op wilde rendieren, beren en elanden, de walvisvangst en het vissen op heilbot uitgebeeld. Daarnaast vinden we afbeeldingen van zeevogels, honden, wolven, vossen, hazen en vanzelfsprekend mensen, maar ook verschillende objecten, gereedschappen en boten in alle soorten en maten. De rotstekeningen bevinden zich vandaag 8 tot 25 meter boven zeeniveau, maar toen ze gemaakt werden, lagen ze beneden in de strandzone, waar vegetatievrije rotsen dicht bij zee lagen. Door de landopwaartse beweging na de ijstijd, rijzen er nog steeds nieuwe rotsoppervlakken uit het water.