Ruud Streefkerk

De Vlaamse Gaai komt o.a. in de Benelux voor. Voor de oorsprong van de toevoeging Vlaamse bestaan meerdere theorieën. Een mogelijke verklaring is dat het Franse gai flammant, de gaai met de vlammende kleuren, verbasterd werd tot Vlaamse Gaai. Het uiterlijk van de vogel is overwegend grijsbruin met een roze tint, terwijl keel, onderbuik, stuit en een deel van de handpennen wit zijn. Kenmerkend is een brede zwarte snorstreep en lichtblauwe veertjes met daarin een fijne, zwarte bandering in de vleugel. Bij opwinding kan hij de kruinveren opzetten, deze zijn afwisselend licht van kleur met zwart. Gaaien etenzowel dierlijk als plantaardig voedsel. De wetenschappelijke naam Garrulus glandarius valt vrij te vertalen als voortdurend krassende eikelzoeker.De eik is dqan ook grotendeels van hen afhankelijk voor het verspreiden van zijn eikels: de gaai vervoert ze naar plaatsen met een zachte ondergrond, waar hij ze in de aarde duwt. Zo legt hij een wintervoorraad aan. Hij vergeet alleen een aantal plekjes en wat niet teruggevonden wordt, kan uitgroeien tot een nieuwe eik. Om deze reden wordt de gaai ook wel 'de grootste bosbouwer' genoemd. De Duitse naam voor de gaai (Eichelhäher) typeert dit gedrag.