Deze map bevat kunstwerken die ik gemaakt heb n.a.v. indrukken op een reis door Engeland en Schotland, o.a. de Schotse Hooglanden, langs de kust, Engelse- en Schotse tuinen.

uit 2020 tot 2023 (klik op de afbeelding om het werk groter te bekijken)
stuur een bericht naar de kunstenaar

Boom Shute Barton 7

2023

Op zoek naar oude bomen in Engeland, kwamen we terecht op een landgoed van de National Trust in de buurt van Colyton. Het is een van de belangrijkste nog bestaande herenhuizen uit de middeleeuwen. Het werd omstreeks 1380 gebouwd  en aan het eind van de 16e eeuw sterk uitgebreid (en in 1785 gedeeltelijk gesloopt). Toch is er van het oorspronkelijke 14e-eeuwse huis nog veel bewaard gebleven. Het testament uit 1407 van William Bonville, de oorspronkelijke bouwer, vermeldt bijv.: ‘ma salle’ (mijn hal), ‘ma chambre’ (mijn kamer), ‘panetrie’ (de pantry voor broodbereiding), ‘botellie’ (voor opslag van wijn), ‘cusyne’ (keuken) en ‘pestrine’ (de pâtisserie). In ‘ma salle’, de grote hal, overleefde de enorme open haard, die bijna de hele breedte van de kamer beslaat en 10 voet diep is. Er wordt gezegd dat deze open haard de grootste bestaande middeleeuwse haard in Groot-Brittannië is, met een overspanning van 24 voet. Maar ons gaat het om de eeuwenoude bomen die hier staan.

Fredville Park Boomstam 3

2023

We waren hier op zoek naar de ‘Majesty Oak', de grootste eik in het Verenigd Koninkrijk, op het landgoed Fredville Park in Nonington. In dit park lag ook deze boomstam van een tamme kastanje. Tamme kastanjes zijn herkenbaar aan de lange en grof gezaagde lancetvormige  bladeren. Deze zijn glanzend donkergroen aan de bovenzijde en aan de onderzijde iets lichter. Kevertjes, vliegen en bijen zijn de bestuivers van de bloemen. In de herfst vallen de rijpe vruchten van de tamme kastanje van de boom. Ze zitten met 2 tot 4 stuks in een venijnig stekelige bolster, die gevormd wordt door de schutbladen. Tamme kastanjes kunnen worden gekookt, geschild en gegeten. Dit in tegenstelling tot de kastanjes van de giftige paardenkastanje (Aesculus hippocastanum), die bij een geheel andere familie behoort. Behalve mensen eten o.a. wilde zwijnen, eekhoorns, gaaien, kraaien en muizen tamme kastanjes. Zij zorgen ervoor dat de bomen zich in het wild verspreiden.

Binnenin 1

2023

In het Fredville Park in Nonington, in het graafschap Kent in Engeland, zijn wij op zoek naar de Fredville Oak, die door kenners en liefhebbers beschouwd wordt als de meest indrukwekkende eik van Groot Brittannië. Het is n.l. ook één van de dikste eiken van het Verenigd Koninkrijk en bovendien een ongeknotte boom (de Britten spreken van een 'maiden oak') met een vrij lange stam en een forse kroon. In de vroege twintigste eeuw is een enorme tak afgebroken op 3 tot 4 meter hoogte aan de zuidzijde van de stam. Sindsdien gaapt hier een enorm gat waardoor je in de volledig holle stam, als in een donkere grot naar binnen kunt kijken.

Fredville Park stronk 7

2022

De wortels van deze stronk van een van de vele indrukwekkende tamme kastanjes in het Fredville Park in Nonington geven een inkijk in een sprookjeswereld. Je verdwaalt tussen de wortels en ontdekt steeds weer andere dingen. Maar ja, we kwamen naar dit landgoed voor de ‘Majesty’, de eeuwenoude Fredville Oak.  Over de leeftijd van deze eik lopen de meningen sterk uiteen. Er zijn mensen die beweren dat hij minstens 1000 jaar oud moet zijn. De bekende Engelse dendroloog Alan Mitchell schatte hem in 1990 echter op ongeveer 450 jaar, toch nog steeds een zeer respectabele leeftijd….  

Cowdray Park 5

2022

We zijn hier in het landgoed Cowdray Park, waar deze vermoedelijk 800 tot 1000 jaar oude eik groeit: The Queen Elizabeth Oak. Het landgoed is in bezit van de graaf van Cowdray wiens familie het sinds 1908 in eigendom heeft. Behalve meer traditionele activiteiten zoals landbouw en bosbouw,  heeft het een golfbaan, is het de thuisbasis van de Cowdray Park Polo Club, en organiseert de graaf kleiduiven schieten en bedrijfsuitjes op zijn terrein. Wij waren op zoek naar oude bomen in dit deel van Engeland en The Queen Elizabeth Oak is een van de vele Ancient Trees die hier te vinden zijn.

Wier Scourie 1

2022

Scourie ligt in de Schotse Hooglanden tegenover het eiland Handa. Het eiland (Gaelic: Eilean Shannda) ligt voor de westkust van Schotland en is 3 km² groot. De Gaelische naam komt van het Noorse Sandey, wat zanderig eiland betekent. Het bestaat uit Old Red Sandstone en is omringd met kliffen. In het noorden is een heuvel met een hoogte van 123 meter, in het noorden en westen zijn hoge kliffen tot 100 meter hoog en in het zuiden en oosten liggen stranden. In de prehistorie werd Handa gebruikt als begraafplaats. Er zijn nog steeds overblijfselen van een kapel met de naam Tràigh an Teampaill wat Strand van de Tempel betekent. Op zijn hoogtepunt had het eiland 65 inwoners en een parlement, de oudste weduwe was de Queen van het eiland. Maar de aardappel-hongersnood van 1846 dwong de inwoners te emigreren. Vandaag maakt het eiland deel van de Scourie Estate, eigendom van Dr. Jean Balfour en J.C. Balfour en wordt het beheerd door de Scottish Wildlife Trust. Nu het eb is staan de keien aan de kust droog, ze zijn begroeid met wier.

Sarracenia 2

2022

In de Inverewe Gardens aan de westkust van Schotland  zien we deze vleesetende trompetbekerplantjes, de Sarracenia, die voorkomt aan de oostkust van de VS en Canada en in het gebied van de Grote Meren en in Texas. Sarracenia-planten bezitten bekervormige bladeren waarmee ze kleine insecten vangen. Prooidieren worden aangetrokken door de felgekleurde bekers en de nectar die ze uitscheiden. De bekerrand is zeer glibberig en biedt geen houvast. De rest van de beker-binnenzijde bevat naar beneden gerichte haartjes die het ontsnappen bemoeilijken en is dicht bezet met klieren die verteringsenzymen aanmaken. Wanneer de dieren in de beker zijn gegleden, verdrinken ze en worden verteerd door de enzymen.

Boom Shute Barton 5

2021

Op zoek naar oude bomen in Engeland, kwamen we terecht op een landgoed van de National Trust in de buurt van Colyton. Het is een van de belangrijkste nog bestaande herenhuizen uit de middeleeuwen. Het werd omstreeks 1380 gebouwd  en aan het eind van de 16e eeuw sterk uitgebreid (en in 1785 gedeeltelijk gesloopt). Toch is er van het oorspronkelijke 14e-eeuwse huis nog veel bewaard gebleven. Het testament uit 1407 van William Bonville, de oorspronkelijke bouwer, vermeldt bijv.: ‘ma salle’ (mijn hal), ‘ma chambre’ (mijn kamer), ‘panetrie’ (de pantry voor broodbereiding), ‘botellie’ (voor opslag van wijn), ‘cusyne’ (keuken) en ‘pestrine’ (de pâtisserie). In ‘ma salle’, de grote hal, overleefde de enorme open haard, die bijna de hele breedte van de kamer beslaat en 10 voet diep is. Er wordt gezegd dat deze open haard de grootste bestaande middeleeuwse haard in Groot-Brittannië is, met een overspanning van 24 voet. Maar ons gaat het om de eeuwenoude bomen die hier staan.

Boom Shute Barton 5

2021

Op zoek naar oude bomen in Engeland, kwamen we terecht op een landgoed van de National Trust in de buurt van Colyton. Het is een van de belangrijkste nog bestaande herenhuizen uit de middeleeuwen. Het werd omstreeks 1380 gebouwd  en aan het eind van de 16e eeuw sterk uitgebreid (en in 1785 gedeeltelijk gesloopt). Toch is er van het oorspronkelijke 14e-eeuwse huis nog veel bewaard gebleven. Het testament uit 1407 van William Bonville, de oorspronkelijke bouwer, vermeldt bijv.: ‘ma salle’ (mijn hal), ‘ma chambre’ (mijn kamer), ‘panetrie’ (de pantry voor broodbereiding), ‘botellie’ (voor opslag van wijn), ‘cusyne’ (keuken) en ‘pestrine’ (de pâtisserie). In ‘ma salle’, de grote hal, overleefde de enorme open haard, die bijna de hele breedte van de kamer beslaat en 10 voet diep is. Er wordt gezegd dat deze open haard de grootste bestaande middeleeuwse haard in Groot-Brittannië is, met een overspanning van 24 voet. Maar ons gaat het om de eeuwenoude bomen die hier staan.

Loch Awe 3

2021

Hier in Loch Awe, het langste (41 km) en derde grootste zoetwatermeer in Schotland, zien we hoe het gesteente met zijn afgesleten vorm schittert in het blauwe water. Forellen en zalmen trekken er doorheen naar de rivier de Awe. In de jaren ’50 is er een waterkrachtcentrale in het meer gebouwd, die voorzien is van een speciale  langzaam draaiende turbine, om jonge zalmen te laten passeren, zonder ze te schaden. Bovendien wordt er water omhoog gepompt naar een opslagreservoir in de heuvels boven Loch Awe, waaruit op piekuren water vrijgegeven wordt om vier pomp generatoren aan te drijven, die zich binnen in de berg bevinden. Op enkele eilanden in het meer liggen kasteelruïnes en op een landtong aan de noordkant ligt een van de meest gefotografeerde kastelen in Schotland: Kilchurn Castle.

Loch Ailort 4

2021

Loch Ailort is een zeearm met op het einde een gelijknamig plaatsje aan de westkust van Schotland. Deze kustlijn is zeer dun bevolkt, je komt er slechts af en toe een boerderij of jachthuis tegen. Op de bodem van Loch Ailort, groeien algen, wat betekent dat dit water in de z.g. ‘fotische zone’ ligt. Die zone kan variëren van slechts een paar cm diepte in troebel water tot rond 200 m diepte in open oceaanwater. Maar we zijn hier aan de rand van het Europese continent. Nog een stukje ‘continentaal plat’, en daarna komt de eigenlijke oceaanbodem: de ‘abyssale vlakte’ met daarin oceanische troggen. In deze diepste delen van de zeebodem kunnen alleen gespecialiseerde organismen leven, die bestand zijn tegen de hoge druk.

Fredville Park Boomstam 6

2021

We waren hier op zoek naar de ‘Majesty Oak', de grootste eik in het Verenigd Koninkrijk, op het landgoed Fredville Park in Nonington. In dit park lag ook deze boomstam van een tamme kastanje. Tamme kastanjes zijn herkenbaar aan de lange en grof gezaagde lancetvormige  bladeren. Deze zijn glanzend donkergroen aan de bovenzijde en aan de onderzijde iets lichter. Kevertjes, vliegen en bijen zijn de bestuivers van de bloemen. In de herfst vallen de rijpe vruchten van de tamme kastanje van de boom. Ze zitten met 2 tot 4 stuks in een venijnig stekelige bolster, die gevormd wordt door de schutbladen. Tamme kastanjes kunnen worden gekookt, geschild en gegeten. Dit in tegenstelling tot de kastanjes van de giftige paardenkastanje (Aesculus hippocastanum), die bij een geheel andere familie behoort. Behalve mensen eten o.a. wilde zwijnen, eekhoorns, gaaien, kraaien en muizen tamme kastanjes. Zij zorgen ervoor dat de bomen zich in het wild verspreiden.

Dumfries and Galloway 1

2021

We zijn hier in de Zuidelijke Hooglanden van Schotland. Deze regio heeft een aantal naar het zuiden stromende rivieren, die de heuvels opdelen in een aantal reeksen. Door deze opdelingen ontstonden hier historische graafschappen, waarvan de meeste al meer dan duizend jaar bestaan en die op zichzelf vaak logische geografische entiteiten zijn. In Schotland ontstonden ze als Sheriffdoms: een groep parochies waarover de sheriff jurisdictie had, toen de inheemse Keltische regeringsvormen vervangen werden door Normandische feodale structuren.

Hell's Mouth Cornwall 10

2021

Dit pad langs de Zuid-westkust van Cornwall (GB) loopt van vuurtoren naar vuurtoren en is ontstaan als route voor de kustwacht die patrouilleerde op smokkelaars. Zij moesten goed in elke baai en inham kunnen kijken, en als gevolg daarvan loopt het pad dicht langs de kust en biedt het prachtige uitzichten, maar is het zelden de meest directe verbinding tussen twee punten. Het South West Coast Path wordt heden ten dage niet langer gebruikt door de kustwacht, maar het vormt nu een aangename route voor recreatieve wandelaars. Het is het langste bewegwijzerde lange-afstandspad van Engeland.

Higher Sharpnose Point 1

2021

Dit is het uitzicht vanaf het smalle pad, dat over de kliffen van Higher Sharpnose Point loopt, aan de westkust van Cornwall (GB). Deze plek is voornamelijk bekend door Hawker’s Hut. De historische hut werd gebouwd door Robert Stephen Hawker (1803-1875), een excentrieke predikant, dichter en antiquair. Hij bouwde de hut van drijfhout en hout uit scheepswrakken, gedeeltelijk in de heuvel en bedekte hem met aarde en een grasdak. Dominee Hawker bracht er vele uren door met het schrijven van gedichten, het ontvangen van beroemde tijdgenoten en het roken van opium…. Het is momenteel het kleinste eigendom van de National Trust. Hier beneden steken ontelbare kleine rotsachtige landtongen de Atlantische Oceaan in, ze worden aangeduid als ‘punt’, ‘neus’ of ‘hoofd’.

Bloem Inverewe Garden 1

2020

Dit is een bijna uitgebloeide bloem van een Rhododendron in de Inverewe Garden, een botanische tuin van 20 hectare aan de westkust van de Schotse Hooglanden. De tuin is in 1862 door Osgood Mackenzie aangelegd op een onvruchtbaar deel van het 850 hectare grote landgoed dat zijn moeder voor hem had gekocht. Aanvankelijk waren de uitdagingen om voor een windsingel vanuit zee en voor een vruchtbaarder bodem te zorgen. Hiertoe plantte hij een mengsel van grote bomen en struiken, zoals Corsicaanse den, Douglasspar en Rhododendrons. Daarna, tot aan zijn dood in 1922, beijverde hij zich om zoveel mogelijk exotische planten (2500 stuks!) te kweken die in dit klimaat konden gedijen

Bornesketaig 13

2020

We zijn hier aan de westkant van de Schotse Highlands, om precies te zijn op het schiereiland Trotternish aan de noordkust van het eiland Skye. Hier is ook het Skye Museum of Island Life, een leuk openluchtmuseumpje met veel aandacht voor de crofters. Crofting is een traditioneel sociaal systeem in Schotland dat wordt gekenmerkt door kleinschalige voedselproductie. In de Highlands en op de Schotse eilanden leeft nog respectievelijk 30% en 65% van de bevolking als crofter op een klein gemengd boerenbedrijf waar akkerbouw plaats vindt en waar o.a. ruwvoer en groente geteeld wordt. Daarnaast vormen de crofters gemeenschappelijke werkgemeenschappen of townships. Elke township beheert heuvelachtig terrein van mindere kwaliteit als gemeenschappelijk graasgebied voor koeien en schapen. Maar het is geen vetpot: de meeste crofters zijn genoodzaakt om naast hun boerenbedrijf een aantal andere activiteiten te ondernemen om in hun levensonderhoud te voorzien.